Oczywiście, pociąg właśnie przyjechał: z metra na ostatniej stacji wyszło wielu ludzi.— Zapraszamy na otwarcie Międzynarodowej Fundacji „JA + TY”! — głośno zawołałam, machając różowymi zaproszeniami i rzucając się w tłum, starającся przekrzyczeć wszystkich.Tutaj ludzie są przyzwyczajeni do reklamy i sprzedaży, a tłum szybko się rozrzedził, wyczuwając ciepło domowego ogniska. Moi przyjaciele uśmiechali się i milcząco obserwowali mnie.Nagle z grupy wesołych młodych ludzi wyszła dziewczyna i podeszła do mnie.— Dobry wieczór, — powiedziała, wyciągając rękę po zaproszenie.— Co to? — zapytała, uśmiechając się i pokazując dwa urocze dołeczki na policzkach.Zaczęła czytać. W miarę jak czytała, jej uśmiech znikał. Patrząc mi prosto w oczy, powiedziała:— Jestem wolontariuszką. Nazywam się Wiktoria, jestem studentką.Szybko zaczęliśmy się poznawać, przerywając się nawzajem. Mówiliśmy o wspólnej pracy, a od pierwszej chwili poczuliśmy sympatię.— Jak wspaniale, że wreszcie powstaje poważny projekt! — radośnie powiedziała Wiktoria. — Będziemy mogli opiekować się porzuconymi zwierzętami, stworzyć dla nich normalne warunki, leczyć, dbać o nie, a potem pomóc im znaleźć nowe domy.Z radością opowiedzieliśmy Wiktorii i innym zainteresowanym osobom o misji naszej Międzynarodowej Fundacji Charytatywnej „JA + TY”.